Mijn eerste sneeuw viel in de winter van '62. Niet dat ik me er als zodanig bewust van was, echt gevoeld en geproefd had ik het niet. Ik kon trouwens nog niet eens lopen, laat staan erover denken. Ik was me slechts gewaar van de allesoverheersende kou in de ruimte wat mijn kamertje was. Maar mama weet toch wat goed is? Nog steeds kan ik er niet tegen, tegen de kou. Ik kleed me erop, maar toen, zo klein, liet ik me steeds dapper instoppen. En werd ik wakker, met een neusje en handjes blauw, onder het dekentje van sneeuw.
No comments:
Post a Comment