wat was ik blij
want hoe lang zat ik daar al aan tafel
ik weet het niet meer
het was zomer, de tuindeuren stonden open
de geluiden van spelende kinderen vlogen af en toe langs zoals de gierzwaluwen op dit moment voorbij scheren genietend van hun vrijheid en snelheid
maar ik zat daar maar te wachten op een wonder
want ik mocht pas van tafel als ik mijn bord leeg had
en dat betekende die gehaktbal opeten (ik begrijp nu wel waarom ik vegetariër ben geworden)
ze was niet te vermurwen
dat wist ik maar ik durfde er niets tegen te doen
en toen kwam jij, uit het niets
je liep ineens binnen
ik had je wel eens zien rondstruinen in de buurt
eigenwijs, parmantig, van onbekende komaf,
Binkie, mijn levensredder, bedankt!!
